Bir bütçe görüşme dönemi daha sona erdi ve Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde yaşanan tartışmalara tanık olduk. Ancak bu süreç, halkın sorunlarına çözüm üretmekten çok, siyasi çekişmelerle geçti. "Milletin bütçesi" olarak lanse edilen bu düzenlemenin gerçekten kime hizmet ettiğini görmek için rakamlara ve gerçeklere bakmak yeterli.
Geçim Sıkıntısı Derinleşiyor
Türkiye’de temel gıda ihtiyaçlarını karşılamaya yeten açlık sınırı 21 bin TL’ye ulaşmış durumda. Fakirlik sınırı ise 67 bin TL seviyesinde. Bekar bir işçinin asgari geçim maliyeti 27 bin TL iken, asgari ücret 22 bin TL’de kaldı. Bu tablo, milyonlarca insanın borçlanarak hayatta kalmaya çalıştığını gösteriyor. Halk yoksullaşırken, gelir adaletsizliği her geçen gün daha da büyüyor.
Hayat Pahalılığı ve Çelişkili Rakamlar
- Kira Artışları: %60,45
- Yıllık Enflasyon: %47
- Asgari Ücret Zammı: %30
- İşverene Verilen Asgari Ücret Desteği: %42,85
Bu rakamlar, halkın yükünün arttığını, ancak buna karşılık yeterli desteğin verilmediğini gözler önüne seriyor. Bir kilo et, süt ve peynir gibi temel gıda ürünleri artık lüks haline gelmiş durumda. Çocukların eğitim masraflarından faturalara kadar her alanda artan maliyetler, halkın sırtına daha fazla yük bindiriyor.
Üretici ve Tüketici Kriz İçinde
Tarlada çiftçi, artan mazot ve gübre fiyatları nedeniyle zarar ediyor. İşçi, güvencesiz çalışma koşullarında geçimini sağlama mücadelesi veriyor. Esnaf, yüksek kira ve enerji maliyetleri altında ezilirken, emekli ise temel ihtiyaçlarını bile karşılayamıyor.
Bu bütçe, üreticiyi, işçiyi ve tüketiciyi görmezden geliyor. Oysa kaynaklar doğru kullanılsa, üretim desteklenip adil bir dağıtım yapılsa, bu kriz çözülebilirdi.
Yanlış Politikalar ve İsraf Düzeni
Bu bütçenin odağı, halkın refahı değil; bir avuç ayrıcalıklı kesimin çıkarları olmuş durumda. Lüks araçlara, gereksiz projelere ve şatafata ayrılan kaynaklar, halkın sırtından alınıyor. Bu tercih, halkın ihtiyaçlarını görmezden gelirken israf düzenini besliyor.
Adil Bir Bütçe Zorunlu
Türkiye’nin bugün içinde bulunduğu ekonomik sıkıntılar, adil bir düzenin gerekliliğini açıkça ortaya koyuyor. Halk, çiftçiyi, işçiyi, esnafı ve emekliyi gözeten; gençlerin geleceğine yatırım yapan bir bütçeyi hak ediyor.
Bu ülkede halkın refahını artıracak bir düzen kurmak mümkün. Ancak bunun için, kaynakların verimli ve adil bir şekilde kullanılması gerekiyor. Bugün herkesin sorması gereken bir soru var: Bu bütçe kimin bütçesi?
Halk, ekonomik sıkıntılar karşısında yalnız bırakılmamalı. Daha adil bir düzen için sesimizi yükseltmeli ve geleceğimiz için hep birlikte mücadele etmeliyiz. Çünkü bu ülke bir avuç insanın değil; halkın, milletin ülkesidir. Adil bir düzeni kurmanın zamanı gelmiştir.